شهیدان این گونه بودند
سردار شهید علی صیاد شیرازی
با این که شب ها حدود ساعت 10 می آمد خانه اما با همان خستگی زیاد به درس ما رسیدگی می کرد. گاهی وسط سؤال و جواب، خوابش می برد.
دختر شهید درباره برنامه ریزی او برای امور درسی فرزندانش می گوید: ” دبیرستانی که بودم در زبان خارجی و ریاضی که مهارت داشت، کمک زیادی بهم کرد. همیشه توصیه می کرد طبق جدولی زمان بندی شده درس بخوانیم. سال آخر دبیرستان که برای کنکور سراسری آماده می شدم وضعیت درسی ام را بررسی و اشکالاتم را رفع می کرد".
فرزند شهید می گوید: ” من شاید از بچه های دیگر خانواده با پدرم بیش تر مأنوس بودم. یادم می آید زمان جنگ که مشکلات درسی برایم پیش آمده بود و کسی نبود که از او سؤال کنم، مدیر مدرسه تماس گرفته بود و قضیه را به مادرم گفته بود. فردا توی مدرسه مدیر بهم گفت: ” پدرت از منطقه تماس گرفته و خواسته مشکلاتت را حل کند". برای همین هم گاهی از منطقه،مشکلات درسی من را پیگیری و حل می کرد.گاهی من مسائل ریاضی را از پشت تلفن برای او می خواندم و او جوابشان را بهم می داد. آن سیم و آن تلفن آن روزها، پل ارتباطی قلب های ما بود.
